Τον τελευταίο χρόνο οι εργαζόμενοι της χώρας μας βιώνουμε την πιο βάρβαρη επίθεση σε βάρος του εισοδήματος, των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, των εργασιακών σχέσεων, των συλλογικών και κοινωνικών δικαιωμάτων μας.
Η κυβέρνηση σε συνεργασία με το ΔΝΤ και την Ε.Ε. με πρόσχημα την οικονομική κρίση, για την οποία δεν έχουν καμιά ευθύνη οι εργαζόμενοι, και με οδηγό το βάρβαρο μνημόνιο, καταργεί ιστορικές κατακτήσεις των εργαζομένων και της κοινωνίας. Την ίδια στιγμή ικανοποιεί τα αιτήματα των εργοδοτών και των τραπεζιτών, αυτών δηλαδή που αύξησαν τα υπερκέρδη τους και ευθύνονται για την κρίση και δίνει νέα προνόμια στις τράπεζες και τις επιχειρήσεις.
Το «επικαιροποιημένο» μνημόνιο περιλαμβάνει νέα επώδυνα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Η κυβέρνηση επιδιώκει μέσα από τη θεσμοθέτηση ενός νέου μισθολογίου στο δημόσιο τομέα να περικόψει ακόμα περισσότερο τις αμοιβές μας. Τα επιδόματα, ανάμεσα σε αυτά και της εξωδιδακτικής απασχόλησης των εκπαιδευτικών, μπαίνουν στο στόχαστρο των περικοπών. Το «μισθολόγιο» θα προωθηθεί όχι για να αναβαθμίσει μισθούς και συντάξεις και να αποκαταστήσει τις αδικίες μεταξύ διαφόρων κλάδων του δημοσίου, αλλά για την περαιτέρω αφαίρεση του εισοδήματος όλων των υπαλλήλων και τη νέα μείωση των συντάξεων. Η κατά 2,5 δισ. ευρώ περικοπή των πόρων στους μισθούς και τις συντάξεις, που προβλέπεται στο μνημόνιο, αποκαλύπτει πλήρως τους στόχους της κυβέρνησης και κανένας δεν μπορεί να τρέφει αυταπάτες για το περιεχόμενο του «νέου μισθολογίου». Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση όχι μόνο αρνείται να επιχορηγήσει τα επικουρικά μας ταμεία, αλλά τα οδηγεί με την πολιτική της στη διάλυση και την κατάργηση. Οι εργασιακές σχέσεις στο Δημόσιο και ειδικότερα στην εκπαίδευση δοκιμάζονται σκληρά.
Το δημόσιο σχολείο, η ζωή και η δουλειά μας βρίσκονται σε κίνδυνο..
Το σχολείο της εποχής του Μνημονίου, είναι το σχολείο της αγοράς που χρειάζεται να εξασφαλίζει τα απαραίτητα κονδύλια για τη λειτουργία του, με χιλιάδες κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό. Εκπαιδευτικούς ελαστικά εργαζόμενους, απλήρωτους για μήνες και περιοδεύοντες, με υποχρεωτικές υπερωρίες, με 27άρια τμήματα και συμπτύξεις, με το άθλιο πείραμα των 800 ολοήμερων με τα 7ωρα, με «πράσινα» στελέχη που θα φροντίσουν εγκαίρως για την εφαρμογή των εντολών και την πάταξη των απείθαρχων, με αυτοαξιολόγηση και αναζήτηση πόρων, με σύνδεση με την τοπική αγορά εργασίας.
Με μαθητές καταναλωτές πληροφοριών, με νέα αναλυτικά προγράμματα πιο κοντά στις ανάγκες της αγοράς, με επιμόρφωση-συμμόρφωση των εκπαιδευτικών στις επιταγές αυτού του σχολείου.
Ήδη, η μεγάλη περικοπή των χρημάτων των σχολικών επιτροπών που έγινε την περασμένη άνοιξη, έχει δημιουργήσει συνθήκες ασφυξίας σε πολλά σχολεία που βρίσκονται χωρίς χρήματα από την έναρξη της σχολικής χρονιάς.
Σταθερός σύμμαχος τους και οι ηγεσίες του θεάτρου σκιών που τολμά να αποκαλείται «συνδικαλιστικό κίνημα», η ΓΣΣΕ, η ΑΔΕΔΥ, οι πλειοψηφίες στις μεγάλες ομοσπονδίες, οι οποίες έχουν ήδη διαλέξει στρατόπεδο: το πολύ πολύ να προβούν σε μερικούς ελεγχόμενους φραστικούς λεονταρισμούς για ξεκάρφωμα μπροστά στις κάμερες αλλά στο τραπέζι συναινούν στο ξεπούλημά μας.
Μοναδική επιδίωξη της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας είναι να εντάσσουν τα συνδικάτα στους άνευρους κομματικούς τους σχεδιασμούς, όπου οποιαδήποτε δράση αποσκοπεί στο να υπηρετεί πρωτίστως κομματικά συμφέροντα.
Στη γραμμή της συναίνεσης και η πλειοψηφία της Δ.Ο.Ε. (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ), βάζει πλάτη για να περάσουν οι αντιεκπαιδευτικές πολιτικές. Έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους μπροστά στην ανεκδιήγητη Διαμαντοπούλου και τη βάρβαρη πολιτική της.
Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να κομπάζει ότι μέσω αυτών των συνδικαλιστών ελέγχει τις κοινωνικές αντιδράσεις, όμως ο εφιάλτης των κοινωνικών εκρήξεων ελλοχεύει.
Το οχτάμηνο που πέρασε, στον πρώτο γύρο λαϊκών αγώνων με συλλαλητήρια, απεργίες, αποκλεισμούς και καταλήψεις, οι εργαζόμενοι δε συναίνεσαν, δε νομιμοποίησαν.
Οι εργαζόμενοι με τον αγώνα μας μπορούμε να σταματήσουμε αυτή την πολιτική, να ανατρέψουμε τη νέα κοινωνική βαρβαρότητα.
Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Είναι αντιληπτό σε όλους πλέον ότι αυτή η πολιτική της Κυβέρνησης, του ΔΝΤ και της Ε.Ε. όχι μόνο οδηγεί τους εργαζόμενους και την κοινωνία στη φτώχεια και την εξαθλίωση, αλλά είναι αδιέξοδη και για την οικονομία. Δεν δεχόμαστε τις λογικές πως η πολιτική που εφαρμόζεται είναι μονόδρομος. Μονόδρομος είναι μόνο ο κοινός συντονισμένος πανεργατικός αγώνας διάρκειας για την ανατροπή της.
Απέναντι στο νέο γύρο της αντιδραστικής πολιτικής, απέναντι στο συνένοχο συνδικαλισμό της υποταγής και της συναίνεσης, αντιτάσσουμε τα οικονομικά, εργασιακά κι ασφαλιστικά δικαιώματα του κόσμου της εργασίας, των μαθητών και της νεολαίας,. Αντιτάσσουμε τις ανάγκες μας για ένα ενιαίο 12χρονο σχολείο των όλων και των ίσων, χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις, χωρίς φραγμούς κι αξιολογήσεις, που θα σέβεται τα δικαιώματα, τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα των μαθητών, που θα είναι ανοιχτό στην εργαζόμενη πλειοψηφία κι ερμητικά κλειστό στο μεσαίωνα της αγοράς, που θα προσφέρει ολόπλευρη γνώση κι όχι υποταγή στην αμάθεια της κατάρτισης, που θα μορφώνει, θα καλλιεργεί και δε θα ακρωτηριάζει στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της προσαρμογής στην αγορά. Για ένα σχολείο που θα απελευθερώνει και δε θα χειραγωγεί.
Συμμετέχουμε στις μαζικές διαδικασίες του συλλόγου μας:
Για ένα σωματείο ανεξάρτητο, ενάντια στον κυβερνητικό συνδικαλισμό και στην κομματική γραφειοκρατία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου