Εκλογές στη σκιά της κρίσης, μέρος 3ο

Η ΔΟΕ ξανά στον αστερισμό

του κυβερνητικού συνδικαλισμού

Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των μεγάλων κομματικών παρατάξεων(ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ) αποδεικνύονται αρκετά προνοητικές στις αλλαγές που αναμένονται στο πολιτικό σκηνικό. Έτσι, από την περσινή χρονιά, προετοιμάζεται μεθοδικά μια στρατηγική συναίνεσης και αποδοχής των αντιεκπαιδευτικών πολιτικών που θα προωθήσει η νέα κυβέρνηση, που επισφράγισή της είναι το κοινό προεδρείο ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ και οι προειλημμένες αποφάσεις σε όλα τα κομβικά ζητήματα της περιόδου. Γι’ αυτό άλλωστε το επόμενο διάστημα, μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, το συνδικάτο αντί να καλέσει σε έκτακτες ΓΣ, κάνει περιφερειακές συσκέψεις(!!!) χωρίς αποφασισμένο πρόγραμμα δράσης. Γιατί η ΠΑΣΚ ελπίζοντας στο νέο ρόλο της κυβερνητικής παράταξης θέλει να έχει απελευθερωμένα τα χέρια της από δημοσιευμένα κείμενα που θα τη δεσμεύουν στη νέα πολιτική περίοδο.. Όσο για τη ΔΑΚΕ, δεν έχει καμιά απολύτως αγωνία για τους αγώνες της επόμενης μέρας. Περιορίζεται να υπογράφει χωρίς ταλαντεύσεις τα κλασικά ημερολόγια των εθιμοτυπικών – αποσπασματικών απεργιών ή κινητοποιήσεων. Απέναντι στη νέα κυβερνητική πλειοψηφία που διαμορφώνεται στη ΔΟΕ, απαιτείται μια νέα αγωνιστική αφύπνιση της βάσης του κλάδου.

Η επιστροφή στις Γενικές Συνελεύσεις, η οργάνωση επιτροπών αγώνα, η ενίσχυση και μαζικοποίηση των αυθεντικών διαδικασιών βάσης, του Συντονιστικού των νηπιαγωγών και του Συντονιστικού των ωρομισθίων, ο Συντονισμός των Συλλόγων, είναι η απάντηση στην αγωνιστική απραξία που θα επιχειρήσει να επιβάλλει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία την επόμενη περίοδο.

Είναι το ΔΣ της ΔΟΕ που με ευθύνη της πλειοψηφίας του (ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ) :

• Συμμετείχε στο «διάλογο» για την παιδεία, νομιμοποιώντας μια διαδικασία που κατέληξε στις γνωστές προτάσεις για αξιολόγηση των εκπαιδευτικών
• Συναντιέται με τον υπουργό παιδείας και δέχεται συγχαρητήρια για την «υπεύθυνη στάση» του την προηγούμενη σχολική χρονιά και τη συμμετοχή του στην παρωδία του «διαλόγου» για την παιδεία
• Εγκαταλείπει τα αιτήματα της μεγάλης απεργίας του 2006, επιστρέφοντας στα «ενιαία» μισθολόγια – φτωχολόγια
• Απορρίπτει κάθε αγωνιστική πρόταση για τα μεγάλα ζητήματα των ασφαλιστικών ταμείων και μετατρέπεται σε ουρά της συναινετικής ΑΔΕΔΥ.
• Διοργανώνει συνέδριο για τα νέα βιβλία (16-17 Οκτώβρη, Καρπενήσι) με μοναδικό «ομιλητή» την κρατική παιδαγωγική και τον τρόπο που αυτή αντιλαμβάνεται τα νέα βιβλία και τους εκπαιδευτικούς
• Αρνείται να στηρίξει – ή ακόμα και να συζητήσει – τις προτάσεις του Συντονιστικού Νηπιαγωγών για το ωράριο και το οξυμμένο κτιριακό πρόβλημα.
• Σφραγίζει τα γραφεία της Ομοσπονδίας κλείνοντας τις πόρτες σε κάθε ζωντανή συλλογικότητα. Απαγορεύει στο Συντονιστικό ωρομισθίων αλλά και σε κάθε άλλη συλλογικότητα του κλάδου να χρησιμοποιήσει τα γραφεία της Ομοσπονδίας για συζητήσεις και συνεδριάσεις μέχρι τις 4 Οκτώβρη!

Στις 5 Οκτώβρη η μόνη αντιπολίτευση θα είναι οι αποφασιστικοί, μαχητικοί αγώνες των εργαζόμενων.

Σ’ αυτό το θλιβερό πολιτικό-οικονομικό- συνδικαλιστικό σκηνικό παρακμής και διαφθοράς οι εκπαιδευτικοί, μαζί με το φοιτητικό και εργατικό κίνημα θα πρέπει την επόμενη περίοδο να προωθήσουν όλες εκείνες τις μορφές αμεσοδημοκρατικής δράσης, τα αγωνιστικά προγράμματα και προτάγματα, τον οριζόντιο, πανεκπαιδευτικό-πανεργατικό συντονισμό, με στόχο να αναπτυχθούν μαχητικοί, αποφασιστικοί αγώνες διαρκείας (με απεργιακές μορφές διάρκειας, διαδηλώσεις, καταλήψεις, πολύμορφες δράσεις, απείθεια μέσα και έξω από το σχολείο, εβδομάδες δράσεων, πρωτοβουλιών και κινητοποιήσεων) που θα υπερασπίζουν και θα διεκδικούν το σύνολο των αναγκών και των δικαιωμάτων μας. Να οργανώσουμε, από τις πρώτες μέρες, τα πρώτα αγωνιστικά βήματα στα πρώτα προβλήματα που ανακύπτουν με το ξεκίνημα της χρονιάς (κενά, εργασιακά δικαιώματα, προσλήψεις ωρομισθίων, νηπιαγωγεία κ.λπ.) και να προετοιμαστούμε για τους αποφασιστικούς αγώνες που πρέπει να δώσουμε αμέσως μετά τις εκλογές απέναντι στην επίθεση που θα επιχειρήσουν να ξετυλίξουν ενάντια στους εργαζόμενους και την δημόσια εκπαίδευση. Με το κεφάλι ψηλά, λοιπόν, και τη φετινή σχολική χρονιά. Με δυναμική παρουσία στους Συλλόγους, στο σύλλογο διδασκόντων, στη συνέλευση, στην πορεία, στην απεργία.
 
H ελπίδα και η δύναμη βρίσκεται στη συλλογικότητά μας, στην αλληλεγγύη, στους αγώνες. Η ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες μας ! Μαχητικά, ανατρεπτικά, ανυπότακτα!